پائولو جوردانو، ادیب و فیزیک‌دان ایتالیایی، این روزها صدای رسای مردمِ در قرنطینه‌ی جهان است. نویسنده‌ای جوان، متولد ۱۹۸۲، که برنده‌ی جایزه‌ی ادبی استراگا و برنده‌ی جایزه‌ی رمان برتر اتحادیه‌ی اروپا و نامزد نهایی جایزه‌ی ادبی فمینا بوده است. او در سال ۲۰۰۸ در سن بیست‌وشش‌سالگی با اولین کتاب خود، تنهایی اعداد اول، به صدای تازه‌ای در ادبیات ایتالیا بدل شد. انتشار هم‌زمان کتابچه‌ی در روزگار آلودگی در بریتانیا، فرانسه، هلند، آلمان، یوگسلاوی، آلبانی، رومانی، کره‌ی جنوبی، لتونی، یونان، سوئد، فنلاند و ایران این صدا را جهانی کرده است. صدایی که از آلودگی همه‌گیر در جهان می‌گوید. دردی که بدون مرز باید همه آن را تحمل کنیم و برای مقابله و گریز از آن راهی بیابیم. جوردانو کتابچه‌ی در روزگار آلودگی را به مردم ایران هدیه داده و از آن‌ها خواسته است برای قطع شدن زنجیره‌ی آلودگی در خانه بمانند. او این روزها از بالکن کوچک خانه‌اش در قرنطینه، از راه‌هایی برای دوام‌آوردن و زندگی‌کردن می‌نویسد و به واکاوی این درد مشترک عالم‌گیر می‌پردازد، دردی که خودش را به شکل اپیدمی کووید-۱۹ به جان زندگی اجتماعی مردم جهان انداخته است.